Wróciłam właśnie z lasu. Smutnego lasu. Ogołoconego z liści. Szarego, nostalgicznego. Lasu, którego dotknęła wichura, dotknął człowiek. Siedziałam na wyrwanym z korzeniami drzewie.Siedziałam, zastanawiając, gdzie jego koniec a gdzie początek. Zastanawiałam, obserwowałam, płakałam… Kiedy ostatni raz byłaś w lesie? Kiedy samotnie, nieśpiesznie spacerowałaś, niesiona głosem serca. Szłaś bez zastanowienia. W Czytaj więcej…
Po długiej przerwie, zacznę od procesu wracania do domu. Tego prawdziwego, który zawsze jest tam, gdzie TY. To nie jest proces prosty, jest zagmatwany! Nie ma do niego instrukcji. Trzeba się gubić, potykać i na czuja otwierać tysiące różnych drzwi. Nigdy nie wiadomo, co za nimi będzie. Czasami te piękne Czytaj więcej…
Ostatni weekend przyniosły mi nową bardzo ważną znajomość! Znajomość magiczną, mistyczną! Taką, na którą czeka się całe życie! Która przypomniała mi, czas bycia małą dziewczynką i przygarniania za domem wszelkich smutnych i bezdomnych istot. Która otworzyła moje serce i pozwoliła ponownie zanurzyć się w beztroskiej idyllicznej dziecięcej krainie. Bez ocen, Czytaj więcej…
Witam Kochani, po dłuższej przerwie. Zima wciągnęła mnie do cna! Myślałam, że raz w miesiącu uda mi się odpalić komputer i podzielić się tym, co leży mi na sercu, mostku, czy w czeluściach żołądka. Niestety ograniczyłam się do wpisów na facebooku (jednak z pozycji telefonu pisanie, idzie zdecydowanie szybciej i Czytaj więcej…
Dokładnie, jak w tytule, RÓB SWOJE! Rób swoje i pierdol innych! W dupie miej oceny, krytykę, poglądy, poprawność polityczną, normy społeczne, rodzinę, partnera, dzieci, to co wypada, a co nie! Rób swoje, za dwoje! Bo jak przestaniesz i zaczniesz żyć pod dyktando innych. Ani partner, ani rodzina, ani dzieci-nie dadzą Czytaj więcej…
Nie jestem katoliczką, tzn. jestem, ale ja na to mówię „katoliczka kulturowa”. Cała moja rodzina to twór ‚katolicko kulturowy’. Oprócz Taty on jest wierzący i praktykujący. Śmieszą mnie ludzie, którzy nie obchodzą świąt – bo nie są wierzący. Zastanawiam się wtedy, czy oni są szczęśliwi? I nie chodzi mi o Czytaj więcej…
W ostatnim wpisie (Jesień nie taka straszna) odczarowywałam okres jesienny. W dzisiejszym chciałabym się skupić na rzeczach, czynnościach, które pozwalają cieszyć się jego magią. Pomagają przetrwać mroki i chłody. Skupić się na pozytywach i plusach. Mowa tutaj o wszelkich umilaczach, ocieplaczach, elementach, które pojawiają się tylko w tym czasie. O Czytaj więcej…
Budzisz się rano, jest ciemno, wracasz z pracy, jest ciemno. Masz wrażenie, że Polskę dotyka zjawisko nocy polarnej. W pracy nie masz okien, więc o tym, że świeci słońce, wiesz tylko ze słyszenia. You are not alone! Też cierpię. Ale po chwili zadumy stwierdzam, że jesień nie jest taka straszna! Czytaj więcej…
Kim jestem i dokąd zmierzam. Pytania od wieków zadawane przez filozofów i myślicieli. Czasami, by odpowiedzieć sobie na pytanie „kim jestem?” wystarczy wejść głębiej, zanurzyć się w sobie, dać sobie uwagę i zrozumienie. Niestety wiele osób, zamiast myśleć nad sensem własnego istnienia, koncentruje się na cudzym… Mówienie o Czytaj więcej…
Wczoraj spotkałam się z przyjaciółką w okolicznościach wewnątrzustrojowego cierpienia. Cierpienia po rozstaniu… Cierpienia, które dopadło mnie w chwili słabości, jak wypuszczony na wolność, łaknący zniszczenia demon. Zanosiłam się płaczem, a ona chcąc mnie pocieszyć, powiedziała: „przecież nie byłaś szczęśliwa”. Dotknęło mnie to. Zaczęłam się zastanawiać, czym jest szczęście. Co to znaczy być szczęśliwym w Czytaj więcej…