Myślę, że nie jestem jedyną osobą, która właśnie zastanawia się, jak przetrwać czas kwarantanny. Myślę, że jest nas tysiące. Miliony! Ludzie na całym świecie utknęli w domach! Z partnerami, dziećmi z Samym Sobą! Z lękiem!! I jedyne co mają w głowie to pytania: kiedy to się skończy, co będzie jutro, jak przetrwać ten czas? Nie wiem, co będzie za tydzień. Nie wiem, co będzie za pół roku i kiedy to się skończy. Też mam w Czytaj więcej…
Siedzę na kanapie, słucham podcastu, rozglądam się dookoła i jedyne co mogę stwierdzić, to fakt, że mam „burdel”! No mam! Tak wielki, że nie wiem, gdzie jest jego początek, a gdzie koniec. Zmywarka jest otwarta, wyprana od 2 tygodni, w zlewie są naczynia od miesiąca, przypalony garnek, za którego domycie nie mogę się zabrać od stycznia. Są papiery i faktury, są paragony, kable, wyprane zduźdane ścierki… Na blacie kuchennym jest wszystko, co może na nim Czytaj więcej…
Czy kiedykolwiek zastanawialiście się nad jakością własnego życia? Nie nad tym co mamy, ale w jaki sposób przeżywamy? Jak doświadczamy, czujemy, bierzemy i dajemy? Czy jesteśmy obecni i żyjemy, czy z roku na rok po prostu egzystujemy? Kiedy zatraciliście się w jakiejś czynności? Z głębi serca. Z samego rdzenia. Z duszy? Zapominając o istnieniu całego świata? Wirowaliście z radością, bez poczucia, że jest, coś innego co trzeba zrobić, gdzie trzeba iść, do czego się spieszyć? Kiedy po Czytaj więcej…
Jak wiele można zrobić w 365 dni? W te minione zaliczyłam ogrom fuckapów! Ogrom! Fuckup za fuckapem. I gdy już myślałam, że się czegoś nauczyłam, znowu jak ćma leciałam w ogień! Ogień, który mnie spalał w ten najmniej kreatywny sposób. Ale był to też rok działania, rozwijania i słuchania głosu serca, które po 2 latach hibernacji, zaczęło nieśmiale wibrować… Rok kursów, zdobywania nowych umiejętności, konsekwencji w realizacji wyznaczonych celów. To był piękny kalendarzowy 2019 rok. Czytaj więcej…
Wróciłam właśnie z lasu. Smutnego lasu. Ogołoconego z liści. Szarego, nostalgicznego. Lasu, którego dotknęła wichura, dotknął człowiek. Siedziałam na wyrwanym z korzeniami drzewie.Siedziałam, zastanawiając, gdzie jego koniec a gdzie początek. Zastanawiałam, obserwowałam, płakałam… Kiedy ostatni raz byłaś w lesie? Kiedy samotnie, nieśpiesznie spacerowałaś, niesiona głosem serca. Szłaś bez zastanowienia. W prawo, lewo, prosto. Naturalnie. Z serca. Z wyłączoną głową. Nie rozmawiałaś, bo nie miałaś z kim, nie zaglądałaś w telefon, bo zostawiłaś go w domu. Czytaj więcej…
Po długiej przerwie, zacznę od procesu wracania do domu. Tego prawdziwego, który zawsze jest tam, gdzie TY. To nie jest proces prosty, jest zagmatwany! Nie ma do niego instrukcji. Trzeba się gubić, potykać i na czuja otwierać tysiące różnych drzwi. Nigdy nie wiadomo, co za nimi będzie. Czasami te piękne rzeźbione z zadbanym obejściem po naciśnięciu klamki witają chłodem. Nikogo w nich nie ma… a człowieka przechodzą dreszcze. Jest i na odwrót. Domki zaniedbane z Czytaj więcej…
Ostatni weekend przyniosły mi nową bardzo ważną znajomość! Znajomość magiczną, mistyczną! Taką, na którą czeka się całe życie! Która przypomniała mi, czas bycia małą dziewczynką i przygarniania za domem wszelkich smutnych i bezdomnych istot. Która otworzyła moje serce i pozwoliła ponownie zanurzyć się w beztroskiej idyllicznej dziecięcej krainie. Bez ocen, masek i całej tej komercyjnej sztuczności. Bez udawania. Obok niego pozwoliłam sobie być znowu szczerą, wrażliwą i trochę naiwną sobą! (kto widział moje insta Czytaj więcej…
Witam Kochani, po dłuższej przerwie. Zima wciągnęła mnie do cna! Myślałam, że raz w miesiącu uda mi się odpalić komputer i podzielić się tym, co leży mi na sercu, mostku, czy w czeluściach żołądka. Niestety ograniczyłam się do wpisów na facebooku (jednak z pozycji telefonu pisanie, idzie zdecydowanie szybciej i na krótkie wpisy telefon się sprawdza). Do rzeczy! Bo tu zaczynam się rozgadywać o dupie Maryny. Dlaczego tak ciężko zacząć? Zastanawialiście się nad tym? Ciężko Czytaj więcej…
Dokładnie, jak w tytule, RÓB SWOJE! Rób swoje i pierdol innych! W dupie miej oceny, krytykę, poglądy, poprawność polityczną, normy społeczne, rodzinę, partnera, dzieci, to co wypada, a co nie! Rób swoje, za dwoje! Bo jak przestaniesz i zaczniesz żyć pod dyktando innych. Ani partner, ani rodzina, ani dzieci-nie dadzą Ci spełnienia i szczęścia. Gdy przestaniesz robić swoje i zaczniesz żyć pod innych…. Ty w sobie umrzesz! Przestań się oglądać na innych. Obawiać się oceny Czytaj więcej…
Nie jestem katoliczką, tzn. jestem, ale ja na to mówię „katoliczka kulturowa”. Cała moja rodzina to twór ‚katolicko kulturowy’. Oprócz Taty on jest wierzący i praktykujący. Śmieszą mnie ludzie, którzy nie obchodzą świąt – bo nie są wierzący. Zastanawiam się wtedy, czy oni są szczęśliwi? I nie chodzi mi o brak wiary w Boga, ale o brak chęci celebrowania rodziny. Bo dla mnie Święta Bożego Narodzenia to nic innego jak Święto mojej Rodziny, jej urodziny! Czytaj więcej…